Afgelopen week is, op mijn initiatief, in de deelraad Amsterdam-Centrum een motie aangenomen over reclame op steigerdoeken. De deelraad is namelijk opnieuw gaan steggelen over dit onderwerp en het houdt de gemoederen bezig. Waar kleine politiek al niet groot in kan zijn. Het zal de meeste Amsterdammers of bezoekers van onze mooie stad volgens mij 'worst wezen'. Wij (van D66) waren dan ook blij dat na jarenlange discussie, in december 2009 eindelijk het beleid, naar wij dachten , definitief werd vastgesteld.
Helaas bleek dit niet het geval. Er kwam in maart 2011 opnieuw een motie van de SP die een verbod wil. En ja hoor, daar gaan we weer. Een nieuw fractielid van de PvdA (eerder lid van de SP fractie, en na onenigheid met behoud van de raadszetel, een 1-mans fractie), de heer Joop Lahaise, was dermate gefrustreerd over mijn motie, die naar zijn zeggen 'de angel uit het besluit nam' dat hij een pittig stukje op zijn weblog schreef. Na wat commentaar van deze en gene herzag hij zijn tekst maar het blijft een wat merkwaardige blik op de realiteit.
Dat kon wat mij betreft niet onweersproken blijven, en hieronder dan ook mijn reactie:
De tekst in de blog van Joop Lahaise geeft een onjuist beeld. Allereerst wordt er gesuggereerd dat er nu opeens ‘gezwalkt’ wordt in beleid. Dat is zeker het geval maar niet opeens en het is niet GroenLinks die hier de aanstichter is. Na een proef in 2003/2004 besloot de toenmalige deelraad tot het inbedden van steigerdoekreclame in het stadsdeelbeleid. Daarbij werd besloten een fors aantal beperkingen te stellen aan deze nieuwe reclamevorm. Dat beleid werd op 1-1-2005 van kracht.
Vrijwel alle politieke partijen stelden vervolgens in hun verkiezingsprogramma’s (2006) voor om de reclame uitingen verder te versoberen. Het lukte echter maar moeizaam om tot afspraken te komen. Na veel gesteggel werd het beleid per 6-10-2009 herzien. Ondernemers in de reclame branche waren niet erg tevreden maar wel blij dat zij nu wisten waar ze aan toe waren. Het nieuwe beleid leverde het stadsdeel nog maar weinig extra geld op maar de regeling was in eerste plaats bedacht om pandeigenaren te stimuleren om met extra opbrengsten uit de reclame het onderhoud aan hun panden te verrichten en dat bleek succesvol.
In de commissie vergadering van 9 september 2009 complimenteert dhr. Lahaise (toen een 1-mans fractie in de deelraad) de VVD, die zich uitspreekt als voorstander van steigerdoekreclame, en geeft aan dat hij in zal stemmen met het voorliggende compromis (namelijk maximaal 50% reclame en verdere beperking van de maximale grote van het doek en andere beperkingen en voorschriften). Naast VVD en D66 steunen de PvdA en GroenLinks het voorstel ook. In de definitieve besluitvorming in de deelraadsvergadering van 1-10-2009 maakt Lahaise echter een draai en stemt tegen het voorstel. Desondanks is er een zeer ruime meerderheid (22 van 29 stemmen) die instemt, inclusief de PvdA fractie.
In het programakkoord 2010-2014 van GroenLinks, D66 en de PvdA wordt afgesproken dat staand beleid niet zal worden herzien, tenzij het in het akkoord is overeengekomen. De SP weet ondanks deze afspraak de PvdA te verleiden om toch met een voorstel tot opnieuw herziening van het steigerdoeken beleid te komen (zucht). GroenLinks heeft moeite met deze motie van maart 2011 maar stemt er wel mee in. Dit heropend voor de zoveelste keer de discussie (diepe zucht). Het dagelijks bestuur krijgt de schier onmogelijke opdracht om uiterlijk april 2012 weer een nieuw beleidsvoorstel te doen. Beleid, mijnheer Lahaise, wordt namelijk niet met een motie geregeld maar gewoonlijk op voordracht van het bestuur, waarna de raad het voorstel kan wijzigen, aanvullen, goed- of afkeuren. In dat licht heeft D66 nu verzocht om de inkomsten van het stadsdeel op dit steigerdoeken reclamebeleid (zo’n € 300.000 per jaar) in tijden van bezuinigingen nog niet te schrappen. Een zinnig en constructief voorstel, dat gelukkig op een meerderheid kon rekenen. D66 streeft naar consistent beleid en is dan ook zeer verbaasd over het gedraai van de PvdA.
Ondernemers in de branche hebben al rechtszaken aangekondigd omdat niet alleen hun zaken failliet dreigen te gaan maar ook de van hun afhankelijke leveranciers het moeilijk hebben met de onzekerheid die nu opnieuw is gecreëerd. Dus afgezien van het feit dat het stadsdeel inkomsten zal mislopen moet zij ook nog eens forse kosten maken in juridische procedures. Wellicht dat de raad alsnog verstandiger blijkt en deze onzin nu eens stopt. Temeer omdat onderzoek aantoont dat de meeste Amsterdammers hier helemaal niet op zitten te wachten.
